Misafir Misafir
| Konu: Kırık Kalpler Ülkesi Salı Haz. 22, 2010 11:01 am | |
| Yalnızlığı dost seçtim kimse anlamadı Oysa dostlarımdan en sadığı o çıktı Yanımdan hiç ayrılmadı
Doğduğum günü hatırlamıyorum Ama o bebeği çok aradım Sormak istedim kendisine Gözünü dünyaya açtığında neler hissetti Ümitleri neydi Niye gözünü açar açmaz ağladı? Dünyaya gelir gelmez hayatın soğuk rüzgarı üşüttü mü Yoksa canı mı acıdı?
İçimde o bebeği aradım Bulduğumda hala ağlıyordu Soramadım
Sonra içimdeki çocuğu aradım Annesine çiçekler toplayan Dizlerini Arnavut taşlarında kanatıp sonra hıçkırıklar içinde annesine koşan Çok iyi hatırlıyorum yanağımda gözyaşlarım yavaş yavaş kururken Annem dizlerime melhem sürerdi bende çiçekleri saçlarına takardım
Ve komşunun kızı İlk aşk acısı Bir sınıf üstümüzde olan çocuğun elini tutup yanağından öptüğünü görmüştüm Sessizce eve gitmiştim ve bedenimde hiç yara olmadığı halde canım her zamankinden daha da cok acıyordu önce sustum Sonra odamın kapısını kilitleyip karşı duvara yaslanarak sessimi yutkunarak ağlamıştım
İçimdeki o çocuğu aradım Bulduğumda hala kapısı kilitliydi ve hala ağlıyordu Kapıyı açmadı bende gözyaşlarını silemedim
Sonra ilk gençlik çağlarımı hatırladım Her yer aşk sevgi ve huzur kokardı İlk gerçek aşkı mı yaşamıştı o gençliğim bilmiyorum ama Bittiğinde yaşadığı acı çok fazla gerçekti Gençliğin yaşla hiç bir alakası olmadığını çabuk anladım Gün batımının hemen peşinden karanlık çökermiş Ve ayrılığın sonunda sana tek kalan dost yalnızlıkmış: [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Aradım o içimdeki genci Bulduğumda yalnızlığına sarılıyordu Yüzüme bile bakmadı
Birde ben Kaç kere kırık dökük kalmışım bu güne kadar Anladım ki bir insana kendini zorla sevdiremezsin ancak sevebileceği biri olmaya çalışabilirsin Ne sevdiğim beni sevdi ne de hayat Ben gün ışığını sevmemeye başladım geceler de benden nefret ediyordu Sonra yalnızlığımı kucakladım Hıçkırarak sesimi yutkunarak ağladım Yalnızlığım ağlama dedi bende sustum
Sonra birileri beni bende aradı
Sessizliğime seslendiler Ben konuşmadım onlarda duymadılar Sessizliğim çığlık oldu Armağanım oldu kırık kalpler ülkesine
Gözyaşları yasak olan bir şehirde oturuyorum şimdi Canım acıyor susuyorum Kalbim çığlık atıyor ama ben susuyorum Sessizliğime seslendiler Ben anlatmadım onlarda bilmediler Beni aramışlar Ben hep burdaydım ama hiç bulamadılar Oysa ben kırık kalpler ülkesindeydim Gözyaşların yasak olan bir şehirinde
|
|