Evladınıza hangi gözle bakıyorsunuz?

Evladınıza hangi gözle baktığınızı biliyor musunuz? Nimet gözüyle mi, emanet gözüyle mi, sahibiyim gözüyle mi, bak seni nasıl adam edicem gözüyle mi?


İnsan yavrusu yaratılan yavrular arasında en zorudur. Doğan fil yavrusu yarım saat içinde ayağa kalkar. Ya insan evladı? Ancak bir yıl sonra…


Anne olmak ile “annecik” olmak arasında fark var! Annecikler yedirir, içirir, yatırır, kaldırır… Hepsi o kadar… Anne ise evladına bakarken hayatı öğretir… Öğretilecek doğruları, yapılmayacak yanlışları, yani gerçek hayatı… Emek verir, nasıl biri olacağını dert edinir, sapasağlam bir adam olacak mı diye sorar kendine…

Bilinçli anneler yavrularına nimet gözüyle bakarlar. Rabbi ona lütuf etmiştir. Adam yeni araba alır bunu ben kazandım aldım da diyebilir, rabbim nasip etti de… Kadın yeni evini döşerken ne zevkliyim hepsini ben düşündüm uğraştım hazırlattım da diyebilir, rabbimin sayesinde oldu nimetini kabul da edebilir yaratanın…


Sıcak ekmeğin varlığı nasıl tamamlar sofrayı, evlat da öyle tamamlar yuvayı… Kırıntısı düşse sofraya, ıslatılmış parmakla alınan, zayi edilmeyen, yere düşse öpülüp başa konulan nimet gibidir evlatlarımız…


Çok mu abarttım sizce?


Ama Peygamber efendimiz diyor ki:


“Evdeki yavrunuz misafirdir. Misafire nasıl davranırsanız ona da öyle davranın. Öyle itinalı, öyle özenli…”
Evladınız bir nimetse sizin için, davranışlarınız da değişiverir hemen… Çatamazsınız kaşlarınızı her vara yoğa, anneliğin kaş çatmadan ibaret olmadığını anlarsınız. Çağımızda unutulan şükür etmenin güzelliğini, yavrunuzun evin içinde hoplayıp zıplayışına yakıştırırsınız en çok… Hani her yemek ardında dilimizden döküldüğü gibi, “Rabbim verdiğin nimetler için şükürler olsun…”


Bazen çok kızmışken ona, kaldırın başınızı ve aynaya bir bakın. Ne gördünüz aynada? Yüzünüzdeki ifadeden siz bile korktunuz değil mi? Bunu unutmamaya çok gayret edin.


Çünkü unutmayın ki, ancak merhamet gören merhamet verebilir… Sevgiyi gören sevgiyi verebilir…


Hz. Ömer’in çocuk eğitiminde akıllara bir mıh gibi kazınacak öğütlerini tüm anneler, babalar bilmeli… Diyor ki adaletlilerin en adaletlisi:
”Çocuklarınızın yedi yaşına kadar oyun arkadaşı olun, yedi yaşından sonra arkadaşı olun, ergenlik yaşlarından sonra da fikir danışabildiğiniz, karar verirken onun da ne düşündüğünü sorduğunuz bir dostu olun.”


Bu kadar kallavi, bu kadar oturaklı bir söz. Söyleyen kadar güzel, değerli…


Peki, bunca sözün ardından size soruyorum;


Sizin Evladınıza Baktığınız Göz Hangisi?
Serap Buharalı